Daar was’n onsiene gebrokenheid in my toe die nuus oor die telefoon slegte tyding bring. Was ek koud toe ek hoor dat die dood gekom het? Was ek gerus want die pyn het verdwyn?
Sal die trane my wang brand of sal ek diep asemhaal dat niemand dit sien nie? ‘n Masker dra en vanaad as ek gaan slaap, op my eie rou?
Maar toe hul jou dra in die kerk in en die kis staan daar voor jou foto, het my hart gebreek en ek kon nie die trane terug hou nie.
(Jinne Oupa, ons is net 4 kleinkinders. Ek en my nefies. Oupa kan nou maar vir my glo… ek het nog nooit ‘n man so hard sien huil nie.. Oupa ons gaan jou mis, al oupa se grappe en sê goedjies en ook oupa se hardkoppigheid want op die uiteinde lag ons daaroor.)
Prediker 1: 1- 11 : Alles kom tot niks. Daar is niks blywend nie.
“Alles kom tot niks.”- woorde wat in my kop maal oor en oor. Dan vra ek, wat is die doel dan van alles?
“Daar is niks blywends nie.”Jy kom die wêreld in met niks en jy gaan die wêreld uit met niks. Jy vat niks saam nie. Dit wat jy besit het is nou niks.
Niks
Niks
Niks.
digtedenke 